Veelgestelde vragen
Waarom is deze site voor mij relevant?
Het is op dit moment nagenoeg onmogelijk om als patiënt inzicht te krijgen in de kosten van ziekenhuiszorg.
Dit terwijl het verplicht eigen risico dit jaar is gestegen tot 360 euro en steeds meer Nederlanders kiezen voor een verhoogd eigen risico (tot 860 euro).
Ook bieden alle grote verzekeraars een selectieve polis aan, waarbij verzekerden bij minder zorgaanbieders terecht kunnen als ze de zorgkosten volledig vergoed willen krijgen.
Verzekerden met een selectieve polis die toch een behandeling ondergaan bij een ziekenhuis waarmee de zorgverzekeraar geen contract heeft afgesloten,
lopen het risico (een groot deel van) de behandeling zelf te moeten betalen. Watkostdezorg.nl maakt de verschillen in tarieven tussen ziekenhuizen transparant.
Zo kan een behandeling in het ene ziekenhuis vele male voordeliger zijn in het ziekenhuis een paar kilometer verderop.
Voorbeeld: u heeft in november nog geen zorg gebruikt en u wilt naar een moedervlek laten kijken.
U heeft een eigen risico van €860 euro. Het tarief om te laten kijken naar een moedervlek in het ziekenhuis (Consult op de polikliniek bij Goedaardige tumor van de huid) varieert van €70,94 tot €211,22.
Hoe werkt het betalingssysteem in het ziekenhuis? Betaal ik per behandeling?
Als je naar het ziekenhuis gaat wordt er zorg geleverd: het maken van een foto, het aanleggen van gips of het ondergaan van een operatie.
Al deze losse handelingen worden niet apart afgerekend: ze worden gebundeld tot een zogenaamd DBC (diagnose behandeling combinatie)-zorgproducten.
Dit zijn pakketten van zorg die gebruikelijk zijn bij een bepaalde behandeling.
Bij het vaststellen van de prijs van een DBC-zorgproduct (ook wel DOT-zorgproduct genoemd) is uitgegaan van een gemiddeld aantal behandelingen:
het maakt dus bijvoorbeeld niet uit of je een of meerdere scans ondergaat.
In totaal zijn er 4400 DBC-zorgproducten, die zijn opgesplitst in twee segmenten: het A-segment en het B-segment.
A-segment
De prijzen van zorgproducten die in het A-segment vallen worden landelijk vastgesteld en zijn dus in elk ziekenhuis gelijk.
Ongeveer 30% van DBC-zorgproducten van ziekenhuizen vallen onder het A-segment.
Deze prijzen zijn openbaar en zijn te verkrijgen via de website van de Nederlandse Zorg Autoriteit: www.nza.nl
B- segment
De prijzen van zorgproducten die in het B-segment vallen mogen de ziekenhuizen zelf vaststellen.
Over deze prijzen wordt onderhandeld met zorgverzekeraars. Deze prijzen zijn niet openbaar voor patiënten. Ongeveer 70% van de zorgproducten van ziekenhuizen vallen onder het B-segment
Hoe komen jullie aan jullie data? De tarieven van ziekenhuisbehandeling zijn toch niet openbaar?
Dit klopt deels. Zorgverzekeraars maken afspraken met ziekenhuizen over het aantal af te nemen zorgproducten en het tarief hiervan.
Deze afspraken zijn niet openbaar voor patienten.
De enige manier hoe patiënten op dit moment op een eenvoudige manier inzicht te krijgen in de kosten van ziekenhuiszorg is door middel van de passantentarieven.
Deze tarieven worden gehanteerd voor de verzekerden waarvan de zorgverzekeraar geen contract heeft afgesloten met de zorgverlener en voor mensen zonder basisverzekering.
Met name verzekerden die een selectieve naturapolis hebben afgesloten krijgen hier mee te maken.
Zo bieden onder andere VGZ, Menzis en Zilveren Kruis Achmea een selectieve naturapolis aan.
De passantentarieven liggen over het algemeen gezien een fractie hoger (5-10%) dan de tarieven die zijn vastgelegd in de contracten met zorgverzekeraars.
In onze database zijn de passantentarieven opgenomen van de verschillende ziekenhuizen.
Deze tarieven zijn wel openbaar en zijn te vinden op de individuele websites van de ziekenhuizen.
Hoe weten jullie zeker dat de passantentarieven een goede afspiegeling zijn van de tarieven die zijn afgesproken met zorgverzekeraars?
Om de relatie tussen de passantentarieven en de tarieven die zorgverzekeraars hanteren inzichtelijk te maken is
de correlatie berekend tussen de gemiddelde passantentarieven en de gemiddelde verkoopprijzen die ziekenhuizen hanteren voor de top 100 DBC’s.
Middels een correlatie valt de samenhang tussen twee variabelen te meten. De correlatie kan variëren van -1 tot +1.
Daarbij betekent 0 geen lineaire samenhang (er is geen relatie tussen de twee variabelen),
-1 een perfecte negatieve lineaire samenhang (als de ene variabele stijgt, daalt de andere variabele)
en +1 een perfecte positieve lineaire samenhang (als de ene variabele stijgt dan stijgt de andere variabele ook).
De relatie tussen de gemiddelde verkoopprijzen en de gemiddelde passantentarieven voor de top 100 DBC’s is .99.
Dit betekent dat er bijna een perfecte lineaire relatie is tussen deze twee variabelen.
De passantentarieven hebben dus wel degelijk een relatie met de verkoopprijzen die ziekenhuizen hanteren richting de verzekeraars.
Hoe zorgen jullie ervoor dat jullie onafhankelijk blijven?
Door het aanbieden van benchmarks aan zorginstellingen zijn we in staat om deze website door te ontwikkelen, te onderhouden en aan de man te brengen op een onafhankelijke manier. Met de benchmarks geven we ziekenhuizen inzicht in de tariefverschillen van hun ziekenhuis in vergelijking met de tarieven van andere ziekenhuizen. Hierdoor zijn ze in staat om hun positie in de markt te bepalen, uitschieters te corrigeren en van anderen te leren.
